Filmy przyjęcie, płacz, taniec

Oparta na bestsellerowej powieści Philippy Gregory pasjonująca opowieść o miłości, intrydze i zdradzie, rozgrywająca się na tle burzliwych wydarzeń w XVI-wiecznej Anglii. Kiedy tajemnicą poliszynela staje się rosnąca niechęć króla Henryka VIII do małżonki Katarzyny Aragońskiej, seniorzy rodu Boleyn obmyślają chytry plan, jak podwyższyć status i wpływy rodziny na dworze. Dwie młode i wykształcone siostry – Anna (Natalie Portman) i Maria (Scarlett Johansson) mają zabiegać o względy króla (Eric Bana (I)), tak, by wybrał jedną z nich na swą kochankę. Jego serce zdobywa Maria, która zostaje królewską nałożnicą i rodzi mu syna. Jednak przebiegła i chorobliwie ambitna Anna nie ustaje w walce o przychylność władcy. Bez skrupułów i metodycznie realizuje swój plan: ma zamiar zostać królową Anglii.

W Los Angeles pianista jazzowy zakochuje się w początkującej aktorce.

Złożona z kilku nowel historia rodziny z Nowego Jorku, której losy znaczone są licznymi tragediami. Punktem wyjścia tej opowieści jest pytanie co by było gdyby: gdyby rodzice nigdy się nie spotkali, gdyby nie doszło do wypadku, gdyby ktoś w porę zauważył pędzący autobus. Reżyser Dan Fogelman zwraca uwagę na kruchość ludzkiego życia i na to, że z kluczowymi decyzjami nie warto zwlekać, bo w końcu może być za późno.

Perypetie policjantów pracujących na 13 posterunku. Są oni niezdarni i pechowi.

Historia niemieckiej rodziny Essenbeck, przemysłowców, właścicieli fabryki, rozgrywająca się w latach 1933-34, czyli od pożaru Reichstagu do "nocy długich noży". Opowieść o zawiści, walce i upadku godności. Visconti czerpie tu z MacBeth'a, Demonów Dostojewskiego, jak i z Thomasa Manna i z Götterdämmerung Wagnera.

Robbie był muzykiem weselnym, co dawało mu całkiem godziwy zarobek. Niestety, sam Robbie nie miał szczęścia w miłości. Gdy jego narzeczona uciekła sprzed ołtarza, muzyk znienawidził swoją pracę i postanowił ją zmienić. Wtedy z prośbą o pomoc w zorganizowaniu ślubu zgłosiła się do niego pewna dziewczyna.

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.

Listopad 1984 r., Izba Zatrzymań Hohenschönhausen. Kapitan Gerd Wiesler (Ulrich Mühe) skutecznie i bezlitośnie przesłuchuje więźnia podejrzanego o pomoc przyjacielowi w ucieczce z kraju. Wiesler nagrywa przesłuchanie, żeby zaprezentować metody używane dla pozyskania zeznań jako przykład swoim uczniom w Wyższej Szkole Stasi. Na premierze sztuki Georga Dreymana (Sebastian Koch), Wiesler ma okazję obserwować autora i odtwórczynię głównej roli, piękną aktorkę Christę-Marie Sieland. Wkrótce Anton Grubitz (Ulrich Tukur), zarządzający Departamentem Kultury w Stasi, wyda Wieslerowi rozkaz prowadzenia stałego nadzoru nad pisarzem, którego minister Hempf (Thomas Thieme) podejrzewa o nielojalność wobec Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności.

Guido, światowej sławy egocentryczny reżyser filmowy, próbuje uporządkować swoje życie prywatne i odzyskać utraconą wenę twórczą. W zmaganiach z problemami pomaga mu - i przeszkadza - grono kobiet jego życia: zdradzana żona Luisa, kochanka Carla, przyjaciółka Lily, dziennikarka modowa Stephanie, muza Claudia oraz duch jego matki.

Po przeprowadzce rodziny z Berlina do Polski młody chłopak zaprzyjaźnia się ze swoim rówieśnikiem zza płotu, nie wiedząc, że ten jest żydowskim więźniem.