Filmy pocałunek, kobiece włosy łonowe

Reżyser Yorgos Lanthimos i producentka Emma Stone przedstawiają niewiarygodną i fantastyczną ewolucję Belli Baxter, młodej kobiety przywróconej do życia przez wybitnego i niekonwencjonalnego naukowca, dr. Godwina Baxtera. Pod opieką Baxtera, Bella nieustannie chce się uczyć i pragnie poznawać świat, którego nie zna. Ucieka z Duncanem Wedderburnem, sprytnym i rozwiązłym prawnikiem, i wyrusza w szaloną podróż przez różne kontynenty. Wolna od uprzedzeń cechujących jej czasy, Bella zdecydowanie pragnie równości i wolności.

Oracio (Bruno Podalydès), nowicjusz w świecie nieruchomości, któremu towarzyszy stażysta Jim (Victor Lefebvre) i koleżanka Catherine (Karin Viard), niedawno owdowiała z trudnościami w odzyskaniu sił, są agentami nieruchomości, którzy chcą tylko jednego: wywołania efektu „Wow!” z ich klientami. W tym celu mają do zaoferowania dwie nieruchomości. Pierwsza to duży mieszczański dom w Louveciennes, z charakterem, ale po remoncie, nadal zamieszkiwany przez właścicieli, w tym męża niechętnego sprzedaży. Drugi to nowe mieszkanie w tak zwanym "złotym trójkącie" Bougival. Wszystko jest gotowe, ale parada potencjalnych nabywców, ich uczucia, zauroczenia i rozczarowania wystawi ten tandem agentów na próbę.

Alice (Anne Parillaud) jest obiecującą młodą artystką w Paryżu. Jej chłopak Franck (Patrick Aurignac), bokser, właśnie przeniósł się do jej mieszkania na poddaszu. Wtedy jej siostra Elsa (Béatrice Dalle), znudzona gospodyni, pozostawia niewiernego męża Thomasa (Alain Chabat) i niezapowiedzianie przyjeżdża do Alice i Francka. Elsa zakłóca ich życie, tworząc niebezpieczną grę psychologiczną. Alice nie może się przemóc aby ją wyrzucić.

Grupa zakonnic zostaje opętana przez demony. Inkwizycja zna jedyny sposób na oczyszczenie zakonnic: okropne tortury w ponurych lochach. Film z gatunku nunsploitation z zawartością sporej i mocnej dawki erotyki.

Żywiołem Dumonta jest obserwacja. W Życiu Jezusa przygląda się grupie nastolatków żyjących z dnia na dzień na flandryjskiej prowincji, w rodzinnym mieście reżysera – Bailleul. Pozujący na motocyklowy gang chłopcy jeżdżą po okolicy, naprawiają stary samochód, grają w orkiestrze dętej. Ich uporządkowana, choć tkwiąca w wiecznym zawieszeniu egzystencja, nie przynosi żadnych wyzwań. Najwrażliwszy z bandy, epileptyk Freddy, przeżywa młodzieńczą miłość. Kiedy jego dziewczyna Marie, zaintrygowana zabiegającym o jej względy arabskim emigrantem Kaderem, porzuci Freddy’ego, chłopak znajdzie okazję, żeby się zemścić. Rutyna i dosłowność miłosnych zbliżeń zostanie skontrastowana z przemocą, która popycha Freddy’ego w koleiny męskości. Oto prawdziwa inicjacja w ludzkim świecie.

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.